Ik had gezworen het nooit te zeggen...

Maar serieus, wat gaat de tijd snel. Ondertussen heb ik 3 dagen ge4WD’d en tussen dodelijke slangen geslapen in Kakadu en het is nu nog maar 2,5 week voor ik mijn ouders, zus en vriend van het vliegveld mag gaan ophalen om kerst met ze te vieren. Moeilijk te geloven.

Dus, ik had vakantie. Ik ben een week in the top end geweest, awyeah. In Darwin, Kakadu en Litchfield welteverstaan. Darwin is de meest noordelijke stad van Australië. Vanuit daar is het een uur of drie rijden naar Kakadu National Park, wat zo groot is als België Voordat ik vertrok, vertelde ik wat mensen dat ik een week richting Darwin ging. De reactie van iedereen (niet overdreven, echt iedereen): “...why?” Ja god, waarom niet?
Het ding met Ozzies is dat ze erg weinig in hun eigen land reizen omdat je overal met het vliegtuig heen moet. Darwin is bijvoorbeeld 4-4,5 uur vliegen. En als je dan toch al een ticket moet betalen, dan gaan ze liever naar Thailand of Indonesië om eens goed te feesten met goedkope drank.

Maar goed, ik zag het wel zitten dus ik ben gewoon gegaan. Met een verslag ervan hieronder ;D

Dag 1: vertrek.
Om 2 uur ’s middags ging mijn vliegtuig van Melbourne naar Darwin. 4 uur lang jezelf vermaken is best lastig, maar gelukkig had ik een stoel bij het raampje. Met het uitzicht, inflight magazine en een boek dat ik maar voor de 2e keer ging lezen, was het goed te doen. Het eerste half uur was het vooral groene heuvels, overgaand in wat platter groen en geel met bosbranden, vervolgens zand, droogstaande meren, zand en felrode woestijnen (zand).Telkens als ik naar buiten keek, was het enige dat ik kon denken “wow, er is helemaal niks te zien. Alleen zand. That’s it”. En dat was het ook: kilometers rood zand zonder ook maar iets dat het onderbrak. Als ik dacht iets te zien, bleek het de schaduw van een wolk te zijn. Wegen waren er niet en als er eentje was, dan was ie compleet leeg. Nu snap ik wat ze bedoelen met ‘voor dagen niemand tegenkomen’ als je daar denkt te gaan rondrijden met je camper. Klapband? Dan ben je enorm de sjaak, want er zal de komende week niemand voorbij komen om je te helpen en bereik met je mobieltje kun je wel vergeten.
Bij aankomst in Darwin voelde ik mijn haar al langzaam aan mijn gezicht plakken van de hitte. Mag ook wel bij 34 graden en 50-90% luchtvochtigheid. Onderweg naar het hostel was het enorm lastig te geloven dat ik nog steeds in hetzelfde land was: huizen op palen, heel veel palmbomen en rare tropische planten, uitgedroogde stukken grond en nog meer rood zand. Het was er rustig en best stil in vergelijking met Melbs. Het enige dat het weggaf waren de verkeersborden, die waren hetzelfde.
Het hostel was wat anders dan ik verwachtte: alles was buiten. De keuken, douches, alle eettafels en relaxhoekjes waren buiten. En ze hadden een zwembad, awesome. Eigenlijk is dat ook heel logisch, het is het hele jaar door rond de 30 graden.
Het was te heet voor alles. Ik had de straat verkend, noodlesoep gehaald (iets anders kreeg ik niet weg door de hitte) en toen ben ik fijn een boek gaan lezen in de koele wind van de aircon.

Dag 2. Darwin.
Gratis ontbijt, heerlijk. Ontbijtgranen en een chocolademuffin it is! Ik dacht dat het ’s ochtends nog wel te doen was met de hitte dus ik ben een stukje naar de zee gelopen (waar je niet in mag zwemmen want jellyfish season met dodelijke kwallen) en toen maar besloten dat het plan om naar het museum te lopen een belachelijk idee was. Het was veel te heet, ik neem de bus wel.

Het was wel 2 hele dollars voor 3 uur onbeperkt met de bus. Het museum waar ik heen ging was The Museums and Art Galleries of the Northern Territories. Het was prachtig, het museum was pal naast de zee en had erg mooie tentoonstellingen met aboriginal art, natuurhistorische delen met opgezette dieren die alleen in the Northern Territory leven en een deel over orkaan Tracy, de ergste natuurramp ooit in AU. Een uurtje of wat rondgeslentert (met aircon. Hulde aan aircons) en weer terug naar het hostel voor een van mijn 4 maal daagse douches tegen de plakkerigheid. Daarna een poging gedaan om de Wharf te vinden, een soort pier de zee in met winkels en restaurantjes, maar hier hard in gefaald dus toen ben ik maar een ijsje gaan halen. In het hostel geschuild voor een tropische regenbui , boodschappen gedaan voor de volgende dag en toen weer fijn een boek gelezen onder de aircon. Vroeg naar bed, want slapen komt het er de komende dagen niet van.

Dag 3. Kakadu en krokodillen
Om 6 uur mijn bed uit, want om half 7 zou ik opgehaald worden om voor 3 dagen de wildernis in te gaan op zoek naar avontuur (en dodelijke beesten). Stipt om half 7 stond er een grote 4WD voor het hostel waar een soort crocodile hunter uitstapte, Barney genaamd. “OK, you hop in the front”. Ik had de voorstoel, zeker niet verkeerd in een bouncy Jeep. Kennisgemaakt met de rest van de groep, 7 anderen in totaal, en door naar Kakadu!
Het was een uurtje rijden naar de eerste stop, een road house (zie foto). Omdat het een erg afgelegen gebied is, heb je door het park verspreid een aantal road houses, wat eigenlijk een soort mix is van motel, camping, benzinestation en wegrestaurant. Je kunt er alles halen voor onderweg omdat het erg lang kan duren voor je de volgende tegenkomt. Even bijkomen, benen strekken, snacks voor onderweg halen en zieke, gevangen genomen krokodillen in de achtertuin bekijken (echt waar!) en naar de next stop: crocodile cruise. Simpel gezegd is het een rondvaard waarbij je zo veel mogelijk wilde ‘salties’, zoutwaterkrokodillen, probeert te spotten. En dat ging goed, binnen 10 minuten hadden we er al een stuk of 4 gezien en ze waren gigantisch. De omgeving was prachtig en de enorme waterlelies (zeg maar 1 meter in doorsnee) maakten het nog mooier.
Daarna geluncht met hele goede sandwiches die we met de hele groep klaargemaakt hadden en door naar de volgende stop voor aboriginal rock art (met enorm interessante verhalen van Barney) en de eerste waterval van de week waar ik heel erg de naam van vergeten ben. Een hele klim om er te komen over droge rivierbeddingen en rotsblokken. Maar het was het zo erg waard (en stiekem ook heel leuk). De waterval was prachtig en het water heerlijk met die hitte. Fijn een uurtje gezwommen en de dag was voorbij, op naar de camping. Eigenlijk zouden we in tenten slapen, maar the wet season was eerder begonnen (je hebt er een droog seizoen, heet en zonder regen en een nat seizoen, heet, klam en met iedere dag een tropische regenbui van een half uur) dus we mochten fijn in een dorm slapen. Oftewel, een primitieve blokhut. Daarna gebarbecued met steak, worst en krokodillenvlees, wat altijd anders smaakt, maar net wat ie gegeten heeft. Voeren ze m kip, smaakt ie naar kip. Deze smaakte naar visserig varkensvlees. Om 9 uur naar bed want iedereen was kapot. Toen kregen we ook meteen te horen dat dodelijke slang nr. 1 onder de auto lag dus daar moesten we maar uit te buurt blijven voorlopig. De auto stond 2 meter van onze dorm vandaan. Fijn.
Ik heb deze dag 8 wallabys, 1 sprinkhaan ten grote van mijn duim, 1 vogelspin in het WC-gebouw en 1 dode dingo gezien die werd opgegeten door een of andere roofvogel. En 3 liter water gedronken.

Dag 4. All the waterfalls!
De hele dag watervallen en hiken, daar heb ik zin in. Ontbeten met toast van de bbq, met vegemite natuurlijk (de rest van de groep dan, ik krijg het niet weg) en op naar waterval nummer 1, de waterval uit de eerste scene van Crocodile Dundee, ha. Onderweg genoten van de Crash Test Dummies en Blink 182 van DJ Barney. Nu was het de bedoeling dat we met zijn alle richting de top van de waterval gingen hiken om daar te zwemmen in de rivier. Toen bleek dat Barney z’n teen gebroken had de week ervoor, dus die bleef lekker een boek lezen bij de jeep. Het was zo’n 20min lopen zei ie. Lopen was het alleen niet echt want we moesten een flink stijle rotswand ‘bewandelen’ tot een hoogte van zo’n 80 meter. En natuurlijk kwam toen ineens mijn hoogtevrees weer naar boven (no pun intended) dus ik ben niet helemaal naar boven gegaan. En stiekem was dat niet eens zo’n slechte keuze, want ik mocht dan wel even naar de andere ‘plunge pool’ onderdaan de waterval. Was 5min lopen. En er was niemand. Het was doodstil met alleen wat vogels op de achtergrond. Stel je voor: een typisch paradise-like waterval. Het was precies dat. En ik had het helemaal voor mijzelf. Tijdens het toerisme-hoogseizoen zou het er stikken van de toeristen met geen plekje voor je handdoek. Het was prachtig.

De laatste stop die dag was een andere waterval waar je alleen met een 4wd (en als ervaren driver) kon komen. Het lag erg ver verborgen in de rimboe en again, het was er doodstil. Om er te komen moest je een stukje door de bossen heen lopen en ineens, achter wat rotsen verscholen, kwamen er een enorm mooie waterval en rivier tevoorschijn, met superhelder water en vol tropische vissen. Absoluut mijn favoriete bestemming van de hele week (zie foto). Daarna weer terug richting camp site (met onderweg een “oh, that’s no lizard.. ” van Barney die slang nr 2 weg zag kruipen), chicken stir fry als avondeten en weer vroeg naar bed met dodelijke slang nr. 3 onder de airconditioren buiten de dorm, wat fijn!

Dag 5 Litchfield en, surprisingly, waterfalls.

De laatste dag alweer. Niet normaal hoeveel ervaringen ze in drie dagen hebben gepropt. Deze zag was voor mij wat minder spectaculair door het vele in de auto zitten en, met vorige dagen vergeleken, de vele toeristen. Maar, ondanks dat, zeker nog wel een hele ervaring.
First up: 2 uur rijden naar de infamous termietenheuvelen. Veel interessanter dan het klinkt. Die dingen zijn door blinde beestjes gebouwd op een manier dat ze constant 32 graden zijn, dan wel door wind te vangen, dan wel door precies op de noord-zuidas te staan zodat ze alleen de ochtend- en avondzon vangen.
Next up: twee watervallen. Yup, die zijn er nogal wat up north. Ze waren drukker en hadden man-made trappen om in het water te komen (Barney zegt dat een van ons haar knie had bezeerd aan zo’n trap omdat zulke trappen niet door de natuur gevormd zijn. Makes sense.), maar dat maakt het zeker niet minder mooi. Een hele relaxte laatste dag en om 5 uur ’s middags waren we terug in Darwin. ’s Avonds uit eten met de tourgroep en afscheid genomen.

Dag 6.

Om 5 uur mijn bed uit, want om half 6 ging mijn bus. Die ik miste. Terwijl ik op tijd was. Oh well, dan maar met de taxi.
De vlucht was vreselijk, enorm veel zware turbulentie en weing uitzicht door de bewolking. Gelukkig zaten twee mensen uit de tourgroep achter me voor wat afleiding. Een boek wat ik meegenomen had van de bookswap in een road house heeft me ook goed geholpen om tijd te doden.
En toen was ik alweer thuis. Het leek zo veel langer dan 5 dagen, ik had er echt de tijd van mijn leven. Maar ooit, ooit ga ik terug. Er is nog zo veel meer te zien.