Travels and did-you-knows.

Omdat ik hier enorm bout internet heb (lees: 1 uur per avond voor te veel geld of gratis wifi bij een kopje thee in een cafeetje waar je ook niet eindeloos kan blijven), wordt dit een heeeel lang verhaal dat ik even in 2 delen opsplits. Prettiiig.


De heenreis.
Het is 6:30, dinsdag 25 juli 2012. Met het hele gezin en vriend in de auto naar schiphol, en dan wordt het ineens zwaar. Het besef dat je een jaar lang niet meer terug komt, niet over dezelfde wegen zal rijden, uberhaubt niet auto gaat rijden, niet weet wanneer de treinen vertrekken en vanaf welk perron en geen idee hebben hoe metro’s en trams werken. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen.

8:00, we zijn aangekomen op schiphol. Omdat mijn visum nog gecontroleerd moest worden voor mijn vertrek, moest ik met mijn halve boardingpass naar de incheckbalie van Malaysia airways die om 9:00 open ging. Dan maar even een muffin halen, die ik natuurlijk door de zenuwen niet op krijg.
9:00, inchecken. De korte rij was voor de al ingecheckte, dus ook voor mij. Fijn. Tot ik aan de beurt was. “Sorry, in mijn systeem vind ik je visum niet. Je moet even naar de infobalie.” Shit. Krijgen we dit weer. Heb je eindelijk na veel gezeur je visum, vindt het systeem ‘m niet. Dus, vol stress en emoties op naar de informatiebalie. Aardige man stond er gelukkig, dat was een hele meevaller ten opzichte van de baliemedewerkster (die kwaad werd omdat een man beweerde een boardingpass te hebben, welke hij niet had. Ze had ‘m niet eens nodig.). Ik leg uit wat er aan de hand is. “Oh. Ik ga even naar Australië bellen”. Shit. Oke, rustig blijven. “Hi, I am checking if Loeka van Bijnen has the right visum for immigration. Yes. Okay. Huhum. Her nationality is Dutch, not from the Netherland Antilles. Ok, thanks. Bye.” Yup, ze hadden mijn nationaliteit verkeerd in het systeem gezet dus ze hadden serieus mijn visum gekoppelt aan een paspoort dat niet bestond. Nou, het was aangepast, alles klopte, briefje mee dat ik mocht boarden en inchecken maar weer. Daarna even rustig koffie, het was nodig.

10:30, douane door. Wat was dat vreselijk. Je ouders zien huilen is nooit prettig want dan is het echt goed fout. Ik hield vol dat 5 maanden echt niet zo lang is tot ik iedereen weer terug zie, want ze komen toch in december langs, awesome. Na de douane doorgegaan te zijn met de tranen in mijn ogen heb ik gewacht tot ik kon boarden. Omdat ik daar emotioneel echt brak, kwam er een gesprek op gang met een man en zijn maleisische vrouw met een heel lief dochtertje die nog maar net kon lopen en daarom zichzelf in evenwicht door mijn gezicht vast te pakken. Hij was zelf in AU geweest en had het enórm naar zijn zin gehad, dus dat praatte me wel even wat moed in.

12:00, opstijgen. Ik had een relaxte stoel naast het gangpad, wat heel fijn is als je van de zenuwen moet plassen als seabiscuit. De stoel voor me had een schermpje met films en zo, dus ik heb me vermaakt met Fresh prince of bell air A Bugs Life, The Big Bang Theory, verschillende reisprogramma’s en nog wat films. Overstappen in Kuala Lumpur was heel apart. Even een starbucks chocolademelk gehaald om vervolgens door een indoor regenwoud te lopen, jawel. Na een beetje chillen en zitten op naar de volgende 7 uur in het vliegtuig met gelukkig ook schermpjes, welke om 20:00 lokale tijd landde. In allebei de vluchten had ik enorme turbulentie en luchtzakken met in de eerste vlucht zo’n 4 uur verplicht riemen vast. Gelukkig hebben ze ons om een onweersbui heen gestuurd dus dat kon ik fijn zien vanuit het raampje.Ik dacht trouwens goed af te zijn met aziatisch vegetarisch om zo vies vlees te voorkomen, en dat heb ik geweten ook. Enorm pittige rode curry met rijst en hele stukken groene peper. Heel lekker maar zó heet. Oh, ze denken trouwens dat vegetariërs healthfreaks zijn want in plaats van een toblerone als toetje kreeg ik gedroogde dadels. Wat is dit.

Weetjes, dingetjes en info waar ik te laat achterkwam:
- De burger king heet hier Hungry Jacks omdat een strandtent met de naam Burger King deze niet af wilde geven.
- algemeen bekend: ze rijden hier links. Betekent dus ook dat trams de andere kant op gaan en dat je heel goed moet kijken of je wel bij de goede halte staat. De trams vertrekken ook niet gewoon vanaf de stoep, maar vanaf een halte midden op de weg waarvoor je meestal 2 autostroken moet oversteken.
- Goed opletten aan welke kant je op de voetgangersknop voor het oversteken drukt, want deze zit ook aan de verkeerde kant. :D
- Afhalen kan hier een stuk goedkoper zijn dan zelf koken. Ter vergelijking: fancy courgette-falafel voor 7 dollar 50 in tegenstelling tot een saaie supermarktsalade met drie croutons voor 5 dollar.
- Google maps hier klopt niet. Een park van 1km lang wordt aangegeven als 5min lopen, terwijl dat makkelijk een kwartier kan duren.
- Hoe goed je Engels ook is, Aussie English is verdomd snel en onverstaanbaar gemompel. Gelukkig vinden mensen het niet erg om iets te herhalen 
- Tramhaltes hebben hier nummers en namen. Je hebt dus halte 21, Racecourse Rd. Alleen de naam wordt aangegeven of omgeroepen in de tram, maar ook niet altijd. Erg fijn als iemand zegt dat je eraf moet bij halte 13 want dan heb je nog geen idee waar dat is. Ze slaan namelijk ook wel eens nummers over, dus het is niet altijd zo dat 13 komt als 11 en 12 geweest zijn.